คืนกลับสู่รากเหง้า หนังเขย่าขวัญ อเมริกัน
มีการปรับรายละเอียดบางอย่างไปจากเวอร์ชั่นหนังสือหรือเวอร์ชั่นหนังปี 1989 ไปในทางที่ถ้าไม่รักก็เกลียดกันไปเลย แต่กลายเป็นการปรับครั้งนี้มันเข้าตากูพอสมควร คือขออยู่ฝั่งที่ชอบมากละกัน อีกนิดแม่งก็เกือบจะเป็น The Mist แล้ว และระหว่างทางที่หนังมันดำเนินไป ก็เหมือนพยายามดึงมือคนดูยุคนี้กลับมา
มอง American Horror หลังจากที่โดนหนังจักรวาล เจมส์ วาน ที่เอากลิ่นผีเอเชียใส่เข้าไปจนคนยุคนี้อาจหลงลืมไปแล้วว่า American Horror ดั้งเดิมมันเหนือกว่าการหลอกผีแบบตุ้งแช่! ไปวันๆ คือพูดง่ายๆว่า "พวกมึงอย่าลืมรากเหง้าหนังผีคลาสสิคกันสิ" นั่นแหละ จะบอกว่าเป็นการสอนมวยก็ไม่ผิดนัก ซึ่งนักทำหนังหัวเก่าของฮอลลีวู้ดกำลังพากันลุกเอาของเก่ามาทำกันเพื่อสู้กับหนังผีกลิ่นเอเชีย เฉกเช่นเดียวกับที่ IT เคยทำได้มาแล้ว ด้วยความที่หนังเรื่องนี้มันเล่นกับความผิดบาป การตัดใจไม่ลงกับสัคว์เลี้ยง หรือ ผู้คนที่ล้มหายตายจากไป แบบที่ว่าไม่โดนกับตัวเองมึงคงไม่รู้หรอกว่ามันปวดร้าวสักแค่ไหน และหากจะมีวิธีทำให้คนตายฟื้นคืนชีพขึ้นมา มีหรือจะไม่ทำ มันคือความดำมืดของจิตใจมนุษย์ที่ สตีเฟ่น คิง เมากาวเขียนขึ้นมาได้เพี้ยนเอามากๆ หนัง HD ฉบับหนังปี 1989 ก็เข้าขั้นบ้าและกล้านำเสนอ คือมันไม่ได้เป็นแนวรวมพลังร่วมใจสู้ผีเหมือนๆหนังแนวนี้เรื่องอื่นๆ แต่หนังมันค่อยๆกะเทาะเปลือกของมนุษย์เข้าไปสำรวจจิตใจว่าคนเราสามารถรับกับการสูญเสียได้แค่ไหน อันที่จริงเข้าใจสำหรับคนที่เกลียดเวอร์ชั่นนี้มากๆ เพราะบิดจากเรื่องเดิมไปชนิดที่ว่าในนิยายหรือในหนังฉบับก่อนมันมีความหักมุมยังไง เวอร์ชั่นนี้กูขอมาหักมุมจากเวอร์ชั่นก่อนอีกที นี่กระมังที่ทำให้แฟนเดนตายออกอาการรับบ่ได้ แต่หากมองว่ามันเป็นงานที่ปลุกปั้นหรือตีความขึ้นมาใหม่โดยไม่อิงจากต้นฉบับมากนัก ต้องขอบอกว่าในทางของความเป็นงานสยองขวัญ ถือว่าสอบผ่าน ทั้งบรรยากาศและการหลอกผี คาร็คเตอร์ของป่าช้าดูไม่น่าไว้วางใจ แถมแมวในเวอร์ชั่นนี้แม่งน่ากลัว รู้สึกเหมือนแม่งพร้อมจะกระโจนข่วนหน้ามึงได้ตลอดเวลา และพัฒนาการของตัวละครที่เชื่อว่าต้นเรื่องเรามองตัวละครบางตัวด้วยสายตาแบบไหน ท้ายเรื่องเราจะมองเขาต่างออกไป พฤติกรรมขาดการยั้งคิดเหล่านี้น่าขนลุกขนพองกว่าผีในหนังเสียอีก นับตั้งแต่ต้นฉบับมาแล้ว เว็บสตรีมหนัง มีความตลกร้ายแฝงในตัวสูงมาก มันโยนคำถามใส่คนดูว่าหากสัตว์เลี้ยงหรือผู้คนสามารถฟื้นจากความตายมาแล้วเรายังจะรับเขาได้ไหม เราจะมองเขาด้วยสายตาแบบใด เรื่องนี้สามารถตอบโจทย์อารมณ์แบบนั้นได้ดีทีเดียว มันเล่นสนุกกับสีหน้าตัวละครในครึ่งหลังของหนังจนบางซีนแอบหลุดขำออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ยทั้งที่มึงกำลังจะมีการฆ่าแกงกันอยู่แล้ว ในขณะที่หนังผียุคนี้เอาแต่แหกปากกรี๊ดกันลั่นบ้านลั่นโรงด้วยความกลัวและหวาดผวา เรื่องนี้กลับทำให้เรากรี๊ดด้วยความเวทนา อารมณ์ที่ได้มันต่างกันจริงๆ เพราะในขณะที่เราหวาดกลัวกับสิ่งลี้ลับอยู่ตรงหน้า น้ำตาเราก็ตกในไปด้วย อารมณ์เดียวกันนี้เคยเกิดขึ้นตอน ไอ้มาก กับ อีนาก แห่งทุ่งพระโขนง มาแล้ว คือเราจะรับได้แค่ไหนเมื่อรู้ว่าไอ้ที่เรานอนกอดนั่งกอดอยู่นี่เคยล้มหายตายจากไปแล้ว มันจะสนิทใจ 100% จริงๆหรือ เรื่องนี้ให้ความรู้สึกนั้นเลย หนังมันจึงมีหลายอารมณ์ในซีนเดียว ซึ่งนี่แหละคือ American Horror จากปลายปากกาของ สตีเฟ่น คิง ของจริง และมันดันมาพ้องกับอารมณ์ แม่นาค ของบ้านเราด้วย(ตามความคิดกู)
เชื่อเหลือเกินว่าที่หนังโดนด่าๆอยู่นี่มันโดนเพราะบิดของเดิมไปแบบที่แฟนหนังสือกับแฟนหนังตาเหลือกได้เหมือนกัน แต่รวมๆแล้วนี่คือหนังสยองขวัญที่ดีกว่าหนัง เจมส์ วาน หลายๆเรื่องที่ได้รับคำชมเสียอีก
Comments