Manchester by the Sea (2016)

บางคนแค่คิดว่าการไม่ให้อภัยตัวเอ คือการชดใช้ที่สาสมแล้วจริงๆ

ระหว่างนั่งดูหากเป็นคนที่สังเกตอะไรต่อมิอะไรเล็กๆน้อยๆในหนัง จะพบว่าหนังใส่ฉากที่ตัวละครทำอะไรผิดพลาดเล็กๆน้อยๆในชีวิตประจำวันเข้ามาราวกับการโรยเกล็ดขนมปังให้คนดูตามเก็บ อย่างเช่น เบียร์หก ,สื่อสารกันผิดตอนออกตัวรถ, กุญแจรถหล่น ,ลืมที่จอดรถ ,แม้กระทั่งการเอาคนเจ็บขึ้นรถพยาบาล

ก็มีความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆเต็มไปหมด จนกูนั่งอุทานในตอนที่ดูเรื่องนี้ไปแล้วแปดรอบ เฮ้ย! เอาจริงดิ นี่หนังมันจงใจเลยนี่นา คนพวกนี้มันซุ่มซ่าม เผอเรอ น่าหงุดหงิด อาจมองว่าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่เรื่องน้อยนิดนั้นแม่งสามารถบานปลายเป็นปัญหาใหญ่ให้ใครต่อใครหรือแม้แต่ตัวเองได้เลยนะ บทสรุปของหนังมันเหมือนเราตามเก็บๆตะปูที่ใครไม่รู้ทำหล่นเต็มทางเดิน แล้วใครคนนั้นก็แย่งตะปูจากมือเราไปแล้วเอาตะปูทั้งหมดยัดใส่หน้าเรา ดูหนังสด อารมณ์ประมาณนั้นเลย ถ้าใครช่างสังเกต จะเข้าใจเลยว่า ไอ้พระเอกแม่งมองหลานชายของมันว่าเหมือนตัวเองจนเกินไป มันเลยค่อนข้างห่วงกังวล ซึ่งหนังไม่ได้สื่อสารออกมาเป็นความห่วงใยแบบเลี่ยนๆ กอดรัดกันทั้งเรื่อง แต่เป็นความห่วงในแบบ ไอ้สัส! มึงอย่าเป็นเหมือนกูให้มันมากนัก สิ่งที่มึงเป็นอาจไม่ใช่ปัญหาของมึง แต่สักวันมันจะนำพาความชิบหายมาให้ชีวิตมึงแน่นอน กูเคยเป็นมาแล้ว จนทุกวันนี้กูยังไม่อโหสิให้ตัวเองเลย ไอ้เด็กโง่ เปลี่ยนตัวเองซะก่อนจะเป็นแบบกูแน่นอนว่าหนังมาเพื่อฆ่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ให้ตายทั้งเป็นโดยเฉพาะ เรื่องราวน่าเศร้าต่างๆก็เกิดจากที่แม่งเป็นคนประเภทเผอเรอ เป็นพวกชอบพลั้งเผลอกับเรื่องเล็กๆน้อยๆประจำเนี่ยแหละ แต่แปลกตรงที่ตัวละครบางตัวได้ก้าวผ่านความผิดพลาดในชีวิตจนมีชีวิตใหม่ไปแล้ว ชีวิตดีขึ้นเป็นล้านๆเท่ากว่าเมื่อก่อน หนังเสือกทำให้ตัวละครตัวนั้นดูค่อนข้างจุกจิก งี่เง่า น่ารำคาญมากกว่าพวกที่เรื่อยเปื่อยอย่างพระเอก เว็บสตรีมหนัง อาจเพราะเราเคยชินกับความผิดพลาดกันมากเกินไป จนนั่งมองพวกใช้ชีวิตระแวดระวังแม้แต่เรื่องขี้ปะติ๋วว่า "มึงอ่ะปัญญาอ่อน โลกสวยเกินไป " ทั้งๆที่ตัวกูเองแหละที่เป็นฝ่ายปัญญาอ่อน ใช้ชีวิตไม่ระแวดระวัง มองความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆว่าช่างเหอะๆ จนติดเป็นสันดาน ด้วยเหตุนี้เองพระเอกมันเลยพยายามจะปรามๆหลานมัน แต่ยิ่งปรามก็เหมือนยิ่งเห็นตัวเองมากขึ้นทุกวันๆ คนสองคนที่คล้ายๆกัน อยู่ด้วยกันก็คงบรรลัย

เห็นได้จากที่แม่งไม่เคยจะลงรอยกัน แถมชอบทำอะไรเผอเรอใส่อีกฝ่ายตลอด อยู่ด้วยกันประสาทจะกินกบาลเพิ่มหลายเท่าแน่ๆ ปัญหาที่แม่งเจอมาก็หนักหนาสาหัสจนแม่งจมสู่ห้วงเหวนรกในใจอยู่แล้ว

สำหรับตั๋วร้อนหน้ามนคนโก้แล้ว หนังเรื่องนี้แม่งเข้าทำนองคำเปรียบเปรยที่ว่า "ไม่มีใครสะดุดภูเขาลูกใหญ่แล้วล้มกันหรอก ผู้คนล้วนสะดุดก้อนหินก้อนกรวดเล็กๆแล้วล้มกันทั้งนั้น" ปัญหาเล็กๆน้อยๆ

แม่งอาจทำให้ชีวิตตนเองหรือใครต่อใครบรรลัยได้ แม้มึงจะพยายามจะลืม แต่ผู้คนรอบกายมักวนเวียนกลับมาให้มึงนึกถึงมันได้เสมอ หนังแม่งเจ็บปวดเหลือเกิน ไม่มีจุดพีคใดๆทั้งสิ้น มีแต่ความปวดร้าวใจทั้งเรื่อง ถ้านับว่าการหลั่งน้ำตาให้หนังนั้นคือจุดพีค ของหนัง นั่นแสดงว่าหนังเรื่องนี้มันพีคทั้งเรื่องเลยจริงๆ แม้กระทั่งฉาก ดูหนังสด ที่ตัวละครทำใบหน้าเรียบเฉยยังทำให้สะเทือนใจได้ ยอมประเคนคะแนน 10/10 ให้แบบไม่ลังเล หนังดราม่าที่เอามาดูบ่อยที่สุดเพื่อนั่งเก็บรายละเอียดต่างๆ ซึ่งดูจบแต่ละรอบจะได้อะไรต่อมิอะไรเพิ่มขึ้นกว่ารอบก่อนๆเสมอ อีกอย่างคือ เห็นห่ามๆเหี้ยๆแบบนี้ กูโคตรอ่อนแอกับเรื่องพ่อๆลูกๆแบบนี้เลย เป็นหนังที่นักศึกษาสาขาภาพยนตร์ควรดู เพราะบทหนังที่ดีไม่ได้ขึ้นอยู่กับความซับซ้อนเสมอไป แต่ขึ้นอยู่กับว่าเราใส่ใจรายละเอียดในฉากนั้นๆ สักแค่ไหน และการแสดงที่ดีไม่จำเป็นต้องใส่พลังล้นเหลือ

ท่าทีแบบคนซังกะตายของ เคซี่ย์ อัฟเฟลค นั้นคือศาสตร์ขั้นสูง ความเรียบๆเฉยๆไร้ชีวิตชีวาให้คนดูเชื่อว่าเจ็บปวดจริงๆมันน่าจะเป็นอะไรที่ยากพอๆกับการกลั้นหายใจแกล้งตาย ทั้งที่หัวใจยังเต้นอยู่นั่นแหละ