Happy Birthday Father สุขสันต์วันเกิด…ครับพ่อ

นี่คือ หนังไทยระทึกขวัญการเมืองชั้นดี

การเสียชีวิตของกำนันโชติกลายเป็นที่ตื่นตะลึงของคนในสังคมอย่างยิ่งเมื่อมือปืนที่ยิงเขานั้นไม่ใช่แต่เป็นลูกเลี้ยววัย 8 ขวบที่ชื่อว่า ไม้ ที่เขากำลังจะเปิดตัวในงานรับตำแหน่งด้วยซ้ำ คดีนี้ทำให้หมวดตุลย์ ตำรวจหนุ่มจากเมืองกรุงต้องเข้ามาสืบแล้วพบว่า คดีนี้อาจจะมีอะไรซับซ้อนกว่าที่คาด

เนื่องจากมันเกี่ยวเนื่องกับเรื่องราวความรักความแค้นความอิจฉาริษยาของสองอดีตเพื่อนรักที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวของผลประโยชน์ การเมือง และ ความมืดมิดที่ยากยิ่งกว่าจะคาดเดา สิ่งแรกที่คิดขึ้นเมื่อได้เห็นตัวอย่างของหนังเรื่องนี้เนื่องจากว่า

หนังไทยแนวระทึกขวัญดราม่าการเมืองนี้นั้นมันไม่ค่อยมีที่ทางเท่าไหร่นัก แม้ว่าจะมีการสร้างขึ้นมาบ้าง แต่อย่างที่เรารู้หนังแนวนี้ไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าไหร่นัก (เรื่องสุดท้ายที่เป็นแนวนี้ เราต้องย้อนไปถึงสารวัตรหมาบ้ากันเลย) แน่ละว่า เหตุผลสำคัญคือ หลายคนมองว่า

หนังควรเป็นสิ่งบันเทิง ที่ไม่ควรทำ ดูหนังออนไลน์ อะไรเครียดๆและให้คนลืมชีวิตเซ็งเคร้งไปมากกว่ายิ่งการแตะการเมืองแล้วยิ่งแล้วใหญ่ อันเป็นผลจากการเมืองของเราตอนนี้มันชวนให้สิ้นหวังหดหู่เสียเหลือเกินจึงไม่ใคร่ที่จะมีหนังที่เอาการเมืองมาพูดโต้ง ๆ หนัก ยิ่งเป็นแนวการเมืองท้องถิ่นแล้ว

มันยิ่งห่างไกลจากความคิดของหลายคนเสียเหลือเกิน จึงไม่แปลกที่จะยกย่องความกล้าหาญของคนทำหนังเรื่องนี้ที่ทำหนังด้วยโจทย์นี้ และ แน่นอนว่า ที่ต้องปรบมืออีกรอบคือ การหยิบเอาหนังที่มันมีประเด็นแรง ๆ หลายอย่าง อาทิ การเมือง ผลประโยชน์ เด็กฆ่าคน มาใช้โดยที่มันไม่กลายเป็นหนัง

แบบบันทึกกรรมได้นี่เป็นเรื่องที่น่าสนใจนะ คือ ตัวหนังมันมีโอกาสจะเป็นแบบนั้นทุกนาทีอยู่แล้ว แต่มันยังพอจะสำนึกว่า ทำแบบนี้ไม่ได้นะแล้ววกออกไปไม่ให้มันเป็นแบบนั้นได้ก็ถือว่ายอดเยี่ยมจริง เอาจริงนะ หนังมันมีปัญหาอยู่สองอย่างคือ บทที่กระท่อนกระแท่นไม่ค่อยสมบูรณ์นัก

(คือ มันมีปัญหาจนรู้สึกได้เลยว่า หนังมันมีปัญหาอยู่) และการแสดงของนักแสดงที่จะพูดว่า มันไปคนละทิศคนละทางกันสิ้นเชิง จะพูดไงดี คือ หนังมันมีส่วนที่แสดงดีโคตรอย่าง ชยุตพล บำเพ็ญ ที่รับบท กำนันโชติ ที่ต้องบอกว่า มันคือการแสดงที่ยอดเยี่ยมของเขา ทุกครั้งที่ออกมานั้นแทบจะเรียกว่า

กลืนกินคนอื่นไปหมดทั้งแววตาความเฮี้ยม ความน่าสงสาร น่าเห็นใจ คือ แกเล่นดีมาก มากจนฆ่าหลายคนไปหมดพอร่วมจอ เอาจริง ๆ พี่นิกกี้ เด็กผีเราก็เล่นหล่อและเท่นะ แต่คนนี้ของจริงและอาจจะมีลุ้นรางวัลได้ในปลายปี เพราะ แกนี่ละทำให้หนังที่การแสดงกระจายไปทั่ว

โดยเฉพาะนักแสดงหญิงที่ถ้าไม่เล่นใหญ่จนกลายเป็นหนังตลกทุกซีน ก็แข็งทื่อ ตื่นกล้องอย่างชัดเจนตลอดเหมือนกัน (ต้องบอกว่า นักแสดงชายเล่นดีกว่าหญิงเกือบหมดเลย) นั่นทำให้หนังมันมีสภาพประมาณไปดูอาจจะรู้สึกถึงความไม่เข้ากันเวลานักแสดงพวกนี้เข้าซีนด้วยกันด้วยซ้ำ

กระนั้นเอง นอกจากสองเรื่องนี้แล้วนี่คือ หนังระทึกขวัญไทยที่น่าสนใจเรื่องหนึ่งตรงที่มันบอกเล่าภาพความมืดมิดของโลกการเมืองและผลประโยชน์เอาไว้ได้อย่างชัดเจน เราเห็นภาพการฟาดฟันของเพื่อนสองคนที่พยายามจะเข้าสู่อำนาจ ผ่านความอิจฉาริษยากันและกัน

ก่อนจะนำมาสู่ความพินาศของแต่ละคน โดยเฉพาะการเล่นไม่ซื่อ หรือ การแสวงหาอำนาจนอกระบบต่าง ๆ (อาทิ ตำรวจ ส.ส.) มาใช้ ภาพของมันให้เราเห็นอารมณ์ การเมืองกินคนที่สุดท้ายก็ทำลายทุกอย่างแม้อุดมการณ์ ความรัก ครอบครัวจนหมดสิ้น เหมือนที่หนังมันให้เห็นภาพความพินาศ

ของคนเหล่านี้ที่แม้จะบอกว่าตัวเองเป็นนักการเมือง มีอำนาจ มีอะไร แต่สิ่งที่พวกเขาเจอคือ ความไม่สมบูรณ์แบบ พวกเขาไม่มีความสุข พวกเขาต้องหวาดระแวงกับความตาย การหักหลังตลอดเวลา เหมือนที่ตำรวจชราบอกกับหมวดตุลย์ว่า การเมืองศัตรูเยอะ พวกเขาต้องพกปืน

สอนให้คนในบ้านใช้ปืนตลอดเวลา เผิ้อเอาไว้ในเวลาจำเป็น มันก็แทบบ่งบอกถึงสภาพของโลกในเรื่องแล้วว่า มันเป็นแบบใด เอาจริง ๆ มันเกือบไปถึงหนังอย่าง Infernal Affairs 2 เหมือนกันนะที่เพื่อนรักหักหาญกันจนกลายเป็นศัตรูในเวลาต่อมา ซึ่งน่าเสียดายหนังมันไม่ได้เจาะไปในเรื่อง

กำนันโชติและกำนันอินมากกว่านี้ว่า พวกเขาเป็นอย่างไร แต่บทสรุปของมันก็นำพาไปสู่สิ่งที่หนังมันบอกเราแหละว่า หายนะมันเริ่มก่อตัวจากอะไร เราเห็นการเมืองที่ไปทอด ๆ กำนัน ไป ตำรวจ ไปส.ส. ไปรัฐมนตรี ทุกอย่างเป็นทอด ๆ และต้องระแวงกันไปว่า สุดท้ายมันจะจบยังไงเหมือนที่บอกแหละว่า

ไม่ถูกไม้ยิงตายก็ต้องถูกคนอื่นฆ่าทิ้งอยู่ดี จึงไม่แปลกที่หนังจะเลือกให้บทสรุปในความมืดมิดว่า อย่างน้อยก็มีความหวังอยู่ อย่างน้อยก็ยังพอจะให้เราได้คิดว่า อย่างน้อยก็มีคนที่ไม่จำนนหรือยังเชือมั่นใจความดี ความถูกต้องต่อไป แม้ว่าโลกแห่งความจริงจะโสมมและสามานย์เพียงใดก็ตาม

แน่ละว่า นี่คือ หนังไทยระทึกขวัญการเมืองชั้นดี ที่เรียกได้ว่า หนังถ่ายทอดสด ออกมาในช่วงที่หลายคนอาจจะรู้สึกว่า โลกใบนี้มันไม่เหลืออะไรให้เชื่อมั่นแล้ว ให้เรารู้สึกว่า มันมีอะไรที่เราเชื่อได้อยู่ละนะ อย่างที่บอกว่า แม้หนังจะมีจุดอ่อน จุดด้อยไปบ้าง แต่ในความอ่อนด้อยนั้นก็มีอะไรที่เรียกได้ว่า

เต็มไปด้วยความกล้าหาญ ทะเยอทะยานในช่วงหนังไทยหลายเรื่องวนเวียนกันเพียงหนังแนวเดิม นี่คือ หนังที่พาเรากระโจนไปสู่ความมืดมิดและหาแสงสว่างได้อย่างน่าสนใจเลยละ เอาเป็นว่า แอดเอาใจช่วยและขอให้หนังได้มีรอบเยอะๆ เพราะ ตอนนี้รอบน้อยจนน่าระเหี่ยใจจริง ๆ ถ้าใครมีโอกาสลองไปชมนะครับ หนังแบบนี้ไม่มีบ่อยๆ

ป.ล. จริง ๆ อีกอย่างที่ชอบคือ หนังเนรมิตเชียงรายในช่วงสิบปีก่อนได้สมบูรณ์ดีนะ คือ เรารู้สึกถึงความเวิ้งว้าง ความมืดมิด ในความสวยงามของที่นี่ได้ ต้องชมทีมงานและการถ่ายทำด้วยว่า ทำให้หนังมันแพงและดูดีในหลายซีนเลยละ นี่ยังไม่รวมถึงความใจถึงที่เน้นโหดเลือดสาดแบบไม่ยั้ง

(คิดภาพยิงกันหัวทะลุเลยนะ) จนหนังได้เรต 18+ มาครองแบบสมใจ แต่นั้นแหละ มันโหดจริงๆ แต่ก็แอบเสียดายนิด ๆ ที่หนังมันยังไปไม่สุดกับนักแสดง ถ้ามันได้ทีมนักแสดงหรือสตูใหญ่กว่านี้ เราจะได้หนังทริลเลอร์อาชญากรรมชั้นดีในแบบ เฉือน หรือ ซุ้มมือปืนมาเลย แอบเสียดายนิดๆ