Dew (2019) ดิว ไปด้วยกันนะ

" ดิว ไปด้วยกันนะ " คือชื่อหนัง แต่ถ้า "ดีล ไปด้วยกันนะ " คือการดีลตกลงราคากับน้องเสร็จแล้ว และกำลังจะพาน้องเข้าโรงแรม

นี่อาจถือเป็นหนังส่วนตัวมากๆของผู้กำกับ มะเดี่ยว ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล ที่เลือกหยิบเอาซีรี่ส์เกย์อย่าง Bungee Jumping of Their Own มาเขย่าซะใหม่ในสไตล์ตัวเอง โดยมีการสลับจาก หญิงกลับชาติมาเกิดเป็นเกย์ในซีรีส์เกาหลีเรื่องนั้น มาเป็นเกย์กลับชาติมาเกิดเป็นหญิง ซึ่งอาจเป็นได้ว่าผู้กำกับเอง

ก็ต้องการล้างปมของตัวเองไปด้วย เข้าทำนองว่า กูควรจะเกิดเป็นผู้หญิงแบบในหนังเรื่องนี้นะ พวกมึงจะได้ไม่มองกูแปลกแยก เห็นได้จากการใส่ประเด็นแรงๆเกี่ยวกับการเหยียดเพศในช่วงครึ่งแรกของหนัง อย่างที่กะเทยเด็กเกือบทุกคนชอบพร่ำขอหน้ากระจกในห้องน้ำว่า "ชาติหน้าฉันใดขอให้เราเกิดมาเป็นผู้หญิง" นั่นแหละ ดูหนัง เมื่อดูจบแล้วหนังยังติดในหัวจนแกะไม่ออกนี่ถือว่ามะเดี่ยวแกทำสำเร็จกับกูไปอีกเรื่องแล้ว ยอมรับตามตรงว่าไม่ค่อยถูกโรคกับหนังเกย์เท่าไหร่ ไม่ใช่ในเชิงเหยียด แต่เพราะกูไม่ได้อินกับความรักแบบชายรักชาย กูเข้าไม่ถึง เลยดูหนังแนวๆนี้ไม่ค่อยอิน ได้ออสก้าร์ ได้รางวี่รางวัลกันมาหลายๆเรื่องนี่ก็ไม่ค่อยอิน เหมือนๆที่กูไม่อินกับแกงใต้นั่นแหละ คือกินได้ แต่ขอเลือกเป็นเมนูท้ายๆละกัน ต้องทำความเข้าใจก่อนนะว่าอาการนี้ไม่ใช่ความเหยียดแต่อย่างใด ปรกติจะชอบหนัง มะเดี่ยว ชูเกียรติ อยู่แล้ว และยกให้ "รักแห่งสยาม" เป็นหนึ่งในหนังเกย์ที่กูอินมากๆ เพราะแม่งไม่ใช่หนังเกย์ประโลมโลกกอดรัดฟัดเหวี่ยง เอาแรงเข้าว่า แต่มันมีเรื่องราวของครอบครัวเข้ามาแทรกด้วย มันเป็นหนังที่ทั้งงดงามและเจ็บปวด ยิ้มทั้งน้ำตาที่แท้จริง มะเดี่ยว กลับมาในหนังเกย์อีกครั้ง กูก็ไม่ได้ไปดูในโรงอยู่ดี ขนาดชอบผู้กำกับจะตาย เพราะความหน้าหนังHee ของกูแท้ๆที่ไม่ค่อยถูกโรคกับหนังแนวชายรักชาย จะอินแต่กับหนังชายหญิงรักกัน จนกระทั่งแอบลองดูใน Netflix ปรากฏว่ายาวเลย กะจะดูแป๊บๆเห็นเขาบอกว่าหนังดี แต่บางคนก็แอนตี้ชิบหาย เพราะเนื้อเรื่องมีความ วอท เดอะ ฟัค ไม่ค่อยเมคเซ้นส์อยู่เยอะมาก กูอยู่ในฝั่งชอบ อาจเพราะในครึ่งหลังมันถูกสะสางในรูปแบบหนังชายรักหญิงโดยมีความเกย์ซุกซ่อนอยู่ เลยตบให้กูกลับมาอินได้ แบบอินหนักๆเลย ยิ่งโดยเฉพาะมันเน้นเรื่องความผิดบาปในรูปแบบอื่นที่ร้ายแรงกว่าการที่ชายรักชายหลายร้อยเท่า คือเหมือนหนังจงใจเล่นกับด้านมืดในตัวเราชัดเจนว่า ถ้ามึงเพิกเฉยกับความผิดบาปในครึ่งหลังของหนังแล้วมองว่ามันเป็นเรื่องง่ายมากที่สองคนนี้จะอยู่กินกันสบายๆแบบไม่ต้องแคร์ใคร เว็บดูหนัง นั่นแหละคือมึงกำลังเห็นชอบกับการทำร้ายทำลายคนรอบกายสองคนนี้อยู่ทั้งที่พวกเขาไม่ได้ผิดอะไรเลย ซึ่งความรักผิดบาปผิดยุคสมัยในครึ่งแรกกลายเป็นประเด็นขี้ปะติ๋วไปเลยถ้าเทียบกับครึ่งหลัง มีคนบ่นกันเยอะมากว่าพระเอกนางเอกไม่เห็นจำเป็นต้องตัดสินใจแบบนั้นเลย หรือในประเด็นการกลับชาติมาเกิด หนังก็ไม่ได้มีฉากที่เคลียร์เลยว่ามึงเชื่อได้ยังไง

ว่าเป็นดิวที่กลับชาติมาเกิดเป็นหลิว อันนี้ถือว่าไม่สมเหตุสมผลอยู่เหมือนกัน และมันเหี้ยตรงที่กูเสือกมองว่าการอยู่กินกับเด็กรุ่นลูกมันเป็นสิ่งที่ทำได้สบายๆแบบไม่ต้องรู้สึกผิดกับใครนี่สิ