พันธุ์ร็อกหน้าย่น อีกบทบาทโคตรเอาของป๋าเทพ

โคตร MVP ของหนัง "พันธุ์ร็อกหน้าย่น" นี่ต้องยกให้ ป๋าเทพ โพธิ์งาม ในบท "เหลียง ซานตาน่า"

คือแกจะเป็นตัวตบได้เฉียบแทบทุกซีน จริงๆตัวอื่นๆก็ดี ดีมากด้วย ทั้งพี่เอ อนันต์ , พี่โป่ง แต่หากเทียบเป็นทีมฟุตบอล ป๋าเทพคือคนจบสกอร์ของจริง คือในเรื่องแกจะงงๆกับตัวละคร "นิค สแตนเลส"ของพี่เอ อนันต์ พี่เอนี่รับส่งกับป๋าได้มันส์มาก จะเป็นตัวตั้งตัวตีหาแต่เรื่องแต่ราวมาให้เพื่อน ส่วนป๋านั้นปากก็บ่น ทั้งก่นด่า แต่ก็เดินตามพี่เอแบบงงๆ

คือป๋าเทพเนี่ยเวลาเล่นหนังเหมือนแกจะปล่อยธรรมชาติแทบจะไม่ปรุงแต่ง มีความด้นสดพอๆกับตอนที่แกอยู่บนเวทีคาเฟ่นั่นแหละ เรื่องนี้แกโดนพี่เอตบกบาลไปหลายฉาด คือเหมือนไอ้สองตัวนี่รักกัน สนิทกันที่สุดในวงแล้ว ถึงขั้นรุ่นน้องตบหัวได้ แล้วมันจะมีจังหวะนรก แบบว่าเหี้ยมาก!! ของป๋าในแต่ละซีน คือมีอย่างมีฉากหนึ่งที่ ดูหนัง ป๋าแกเหมือนยอมจำนนแล้วล่ะว่าวงแก่ๆ คงกลับมายืนแถวหน้าอีกไม่ได้แน่ แกเลยบอก "กูว่าเราเปลี่ยนมาเล่นหมอลำกันดีกว่า มันได้เงินนะยุคนี้" คือเป็นมุกที่เหมือนจะดูไม่มีเหี้ยอะไรนะ แต่คือดูเดี๋ยวนี้สิ แม่งจริง ไอ้ที่ร็อคๆน่ะตายเกือบหมด แต่เพลงอีสานยุคนี้แม่งคือมา มาจริง เกิดจริง เป็นพันๆล้านวิวใน Youtube คือพูดง่ายๆว่านี่เป็นไดอาล็อกทำนายอนาคตได้เลย ทั้งที่ในยุคนั้นตอนหนังฉาย เพลงร็อคก็ถือว่ายังบูมอยู่ โลโซ แคลช บอดี้สแลม อะไรพวกนี้ จังหวะนรกอีกอันคือ ฉากพี่โป่งเข้ามาแนะนำตัว ป๋าถามว่าทั้งบ้านเนี่ยมีพี่น้องที่เป็นผู้หญิงบ้างมั้ย พี่โป่งบอกมีสิ เท่านั้นแหละป๋าแทงซ้ำเลย "น่าเวทนาเนาะ" อีเหี้ย!! ตอนดูในโรงกูนี่ขำแทบลงไปกลิ้ง คือตัวละคร"วู้ดดี้ ดิคาปริโอ"ของพี่โป่งเนี่ยจะออกแนวอัจฉริยะที่มีความเอ๋อๆ ออกแนวปัญญานิ่มหน่อยๆ แกก็จะโดนป๋าเทพกับพี่เออำเอาตลอด

อีกความเหี้ยของป๋าคือฉากในโรงพยาบาล เชื่อว่าเป็นการด้นสดอีกเหมือนกัน

คือป๋าไปจับเจี๊ยวคนไข้ที่นอนอยู่บนเตียงแล้วบอก "ดูซิไม่สบายสองชั่วโมง ตัวสั้นจู๋เลย" แล้วป๋าก็โดนพี่เอตบดังเพี๊ยะ!! 55555555555 อิเหี้ย!! หมดกันตลกรุ่นใหญ่กู คือแทบทุกฉากที่เป็นไดอาล็อกแบบเอาล่อเอาเถิด ป๋าแกจะเฉียบขาดมาก แถมเป็นคนที่ด่าคำว่า "ไอ่แสรด!!" ได้อารมณ์ไม่ต่างจากน้าค่อมเลย

น้าค่อมนั่นออกแนวหนักแน่นและดุดัน แต่ของป๋าเทพจะออกแนวกวนส้นตีน "พันธุ์ร็อกหน้าย่น" นี่ถ้าไม่ติดว่าไปเร่งๆเอาตรงช่วงคอนเสิร์ตท้ายเรื่องแม่งจะถือว่าพีคมาก แต่เหมือนมีเวลาจำกัดในการถ่ายฉากคอนเสิร์ต เลยออกมาดูไม่พีคเท่าไหร่ แต่สาส์นของหนังที่พูดถึงความสำเร็จในหนหลังนั้นโคตรดี ไม่ใช่หนังตลกต่อมุก โปรแกรมหนัง แต่เป็นตลกที่มีเป้าหมายชัดเจน มันพูดถึงการยอมรับชะตากรรม เก่าไปใหม่มา การให้เกียรติกันและกันของวงการเพลง แอบมีความเศร้านิดๆตรงที่หนังมันคาบเกี่ยวกับโลกความจริงที่ว่าศิลปินเมืองไทยไม่ค่อยได้รับการให้เกียรติเป็นตำนานในแบบที่เมืองนอกเป็นสักเท่าไหร่ หนังใช้ภาพแฟลชแบ็คของตัวละครต่างกันกับวัยปัจจุบันในเรื่องอย่างสิ้นเชิง ในยุคก่อนพวกเขาจะเท่มาก ตัดกลับมาปัจจุบัน พวกเขาแทบไม่เหลือความเท่นั้นอยู่อีกเลย หนังมีเพลงประกอบที่ดีมาก ควบคุมงานโดยพี่โป่ง หิน เหล็ก ไฟ

จำได้ว่าซื้อแผ่นมาฟังด้วย ชอบเพลง"คนเจ้าชู้"ที่พี่เอร้อง ถือเป็นอีกหนึ่งตำนานหนังไทยยุคแรกๆของค่าย อาวอง ที่แตกไลน์ออกมาจาก RS film อีกที กำกับโดย พิสุทธิ์ แพร่แสงเอี่ยม แห่ง " ผีสามบาท "