ความเกลียดชัง vs ความเข้าใจ
แม้ว่าชีวิตของ อโดนิส หรือ ครีดผู้ลูก จะเติบโตมาด้วยความไม่สมบูรณ์ พ่อของเขาต้องตายบนผืนผ้าใบที่เขารัก ฐานะของเขาจะมีกินบ้างไม่มีบ้าง แต่ทว่าเขากลับเติบโตมาด้วยคนที่เข้าอกเข้าใจรายรอบ ทั้งแม่ แฟนสาว หรือแม้กระทั่งการได้มาเจอกับ ร็อคกี้ ผู้เป็นทั้งคู่ปรับและมิตรที่ดีของคุณพ่อ
แต่ในอีกฟากฝั่งอย่าง ดูหนังออนไลน์ วิคเตอร์ ดราโก้ ลูกที่เติบโตมากับความแค้นและเกลียดชังของพ่อล้วนๆ ดราโก้ผู้พ่อดูเหมือนจะโกรธแค้นคนทั้งโลกด้วยความพ่ายแพ้ของเขาเองที่มีต่อร็อคกี้ สิ่งเหล่านี้ถูกถ่ายทอดมายังลูกชาย สองฟากฝั่งมีพื้นฐานความโกรธแค้นที่คล้ายๆกัน พ่อเป็นอดีตนักมวยที่แกร่งมากทั้งคู่
พ่อของวิคเตอร์ คือผู้ที่ต่อยพ่อของอโดนิสตายคาผืนผ้าใบ แน่นอนว่ามันสามารถสร้างมวลความแค้นให้คนดูมีอารมณ์ร่วมไปกับการแก้แค้นของอโดนิสได้อย่างดีเยี่ยม แต่ทว่าอีกฝั่งอย่าง วิคเตอร์ ซึ่งมาพร้อมกับร่างกายกำยำบึกบึน พูดน้อย ต่อยหนัก และมีทุกอย่างที่ตัวร้ายในหนังกีฬาสักเรื่องพึงมี ภาพของหนังทำให้ วิคเตอร์
ออกมาดูน่าสะพรึงกลัว น่าหวาดหวั่นชนิดที่ว่า อโนนิส ไม่มีทางที่จะเอาชนะได้เลย ทว่าลึกๆแล้วตัวละครตัวนี้กลับเป็นคนที่น่าเห็นอกเห็นใจที่สุดอยู่ในที เขามีสภาพไม่ต่างจากกระปุกสะสมความคั่งแค้นของพ่อ พ่อผู้ซึ่งไม่ได้มองเขาเป็นแค่ลูกชาย แต่คือเครื่องมือเอาคืนคนทั้งโลก โดยเฉพาะแม่ของวิคเตอร์ที่ทิ้งเขาและดราโก้ผู้พ่อไป
การโยนธงขาวในท้ายเรื่องของดราโก้ผู้พ่อ นั่นคือฉากกระชากน้ำตา ซึ่งเราควรที่จะเสียมันให้กับคู่พระนาง หรือร็อคกี้ที่เป็นฝั่งธรรมะสิ แต่กลายเป็นว่าเราต้องมานั่งร้องไห้สะเทือนใจกับตัวร้ายแทน นี่คือตัวละครที่น่าเห็นใจที่สุด แม้ว่าวิคเตอร์จะมีพ่ออยู่เคียงข้างกาย แต่เขากลับไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างลูก เขาไม่ต่างจากหมา
ที่เจ้าของพร้อมจะปลดโซ่เพื่อขย้ำฝั่งตรงข้าม ในขณะที่ อโนนิส มีแค่แม่ ผู้หญิงซึ่งจมอยู่กับความสูญเสียมาพักใหญ่ๆ แม้จะเป็นหนังที่สร้างมาต่อยอด และมีความสูตรสำเร็จ แต่มันคือสูตรสำเร็จที่มีหลายๆอย่างซ่อนไว้ ไม่ว่าจะเป็นการเตรียมรับมือกับสิ่งผิดปรกติของลูกที่กำลังจะเกิด ,การปล่อยวางและยอมรับ, การเติบโตเป็นผู้ใหญ่
สิ่งเหล่านี้ เว็บดูหนัง ร็อคกี้ ที่ในสองภาคหลังล้วนมีสถานะไม่ต่างจากพี่เลี้ยง ให้กับอโนนิสทั้งบนสังเวียน และการดำเนินชีวิต ความหลักแหลมของบทภาพยนตร์ถูกเขียนขึ้น มาบนพื้นฐานของการต่อยอด จากภาคก่อนๆได้อย่างไร้ที่ติ ความคั่งแค้นถูกส่งต่อมายังอีกรุ่น แต่ภาพความน่าเห็นใจของตัวร้าย ในหนังกลับทำให้เรารู้สึกแปลกแตกต่างจากชัยชนะ
ที่ผ่านมาของร็อคกี้ หรือแม้แต่ตัวอโนนิสเอง เป็นครั้งแรกที่เราอยากเข้าไปโอบกอดผู้ร้ายในหนังนักมวยหรือหนังเกี่ยวกับกีฬาสักเรื่องแล้วกระซิบบอกเขาว่า ไม่เป็นไรนะวิคเตอร์ เราเข้าใจนาย เพราะนายมีพ่อเหี้ยๆนั่นเองทำให้นายมายังจุดนี้ นึกภาพไม่ออกว่าถ้าหนังไม่ตัดสินใจให้ดราโก้ผู้พ่อโยนธงขาวยอมแพ้ เราจะเสียน้ำตาให้วิคเตอร์มากกว่าที่เป็นแค่ไหน
Comments